Tja
, mijmert Boudewijn Poelmann (59) , directeur van de Postcodeloterij. Met die agressieve marketing moeten we oppassen. Dat gaan we in de toekomst minder doen. Mensen ergeren zich eraan en het strookt niet altijd met wat we als merk willen uitstralen.
Maar ze doen het voor de goede doelen, zegt de directeur, een sigaret rokend in de deuropening naar het balkon van het kapitale landhuis Boekesteijn in ’s-Graveland. Goede doelen die de loterij sponsort: Natuurmonumenten, een van onze goede doelen, is allang blij dat wij in dit pand kantoor houden.
Vorige week mocht Poelmann weer 225 miljoen euro uitdelen aan 57 goede doelen. En dat alleen al namens de Postcodeloterij. Van de Sponsorloterij en de Bankgiroloterij, ook bedrijven waar Poelmann de scepter zwaait, komen daar nog enkele tientallen miljoenen bij.
De gala’s waarop we het geld uitdelen is het meest bijzondere moment van het jaar. Het voelt toch een beetje of je Sinterklaas bent.
De loterij heeft een toewijzingsbeleid voor de verdeling van al die miljoenen onder de goede doelen. Het moet een grote organisatie zijn, die zelf ook aan fondsenwerving doet. Wij geven nooit meer dan de helft van wat zo’n goed doel zelf ophaalt. Daarnaast is er de door ons opgerichte stichting DOEN, die kleinere initiatieven ondersteunt.
Tweeduizend aanvragen kreeg de Postcodeloterij. Het overgrote deel daarvan werd afgewezen. Bijvoorbeeld die brief van een oud echtpaar dat driehoog woont. Die wilden geld voor een traplift, omdat ze slecht ter been zijn. Dat is heel vervelend, maar daarvoor zijn we er niet.
De honderden miljoenen die Poelmann nu mag uitdelen, begonnen ooit met 6.500 gulden spaargeld van zijn vrouw Annemiek. Met dat geld begon hij zijn bedrijf Novamedia, dat leden- en fondsenwerving deed voor goede doelen. Eerder zag Poelmann tijdens een studiejaar in de VS hoe het medium televisie door Amerikanen wordt ingezet. In Nederland gebeurde dat nog niet. Ik ben toen begonnen met grote televisieshows waarbij de opbrengst naar een goed doel gaat.
In die tijd ontstond ook het idee voor een goede doelenloterij. Eerst wilden we een telefoonnummerloterij, maar dat kon volgens de PTT niet. Toen werd het de postcodeloterij. De PTT sponsorde ons vanwege die naam. Dat was onze redding, we waren bijna failliet.
In 1989 keerde de loterij voor het eerst geld uit: een miljoen gulden aan Vluchtelingenwerk. Sindsdien is het aantal deelnemers alleen maar toegenomen. En dat Poelmann er zelf ook een goede boterham aan verdient, dat klopt. Maar veruit het meest verdiende hij aan zijn Russische onderneming met Derk Sauer, waar ze samen de krant Moscow Times begonnen en de Cosmopolitan op de Russische markt bracht.
Als ik had gewild, had ik allang op de Bahama’s kunnen wonen. Daar kies ik dus niet voor. Mijn missie is over de hele wereld postcodeloterijen opzetten. De helft van onze opbrengsten keren we uit aan goede doelen, 35 procent is prijzengeld en de rest zijn kosten. De 2,05 procent vergoeding die Novamedia ontvangt, investeren mijn medeaandeelhouders en ik in Postcodeloterijen in het buitenland.
Poelmann wil dat het een internationaal bekende loterij wordt waar Nederland trots op kan zijn. Zoals Philips en KLM, heb je straks ook de Postcodeloterij.
Is dat nou nodig, goede doelen helpen door mensen te laten gokken? Poelmann: Meedoen aan een loterij is iets anders dan gokken. Ik wil ook niet geassocieerd worden met fruitautomaten of casino’s. Daarbij kun je bij verlies meteen weer inzetten. Dat is gokken. En roken, dát is pas gokken
, zegt Poelmann, wijzend naar het pakje Kent op tafel. Gokken op longkanker. Meedoen aan een loterij niet. Bij ons speel je maar eens in de maand mee. Een organisatie voor gokverslaafden vond dat wij de morele plicht hadden haar te ondersteunen. Reik mij één deelnemer aan die verslaafd is aan de loterij, dan sponsor ik je, zei ik. Maar zulke verslaafden zijn er niet.